การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อลดผลกระทบการใช้เครือข่ายสังคมของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) พฤติกรรม ผลกระทบและแนวทางลดผลกระทบของการใช้เครือข่ายสังคมของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา 2) เพื่อพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อลดผลกระทบจากการใช้เครือข่ายสังคมของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ ก่อนฝึกอบรมและหลังฝึกอบรมของผู้เข้ารับการฝึกอบรมที่อบรมด้วยหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อลดผลกระทบจากการใช้เครือข่ายสังคมของนิสิต มหาวิทยาลัยบูรพา 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพาที่มีต่อการจัดฝึกอบรมเพื่อลดผลกระทบจากการใช้เครือข่ายสังคมการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร แบ่งออกเป็น 2 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัญหาและแนวทางลดผลกระทบ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา 380 คนได้จากวิธีการสุ่มอย่างง่าย และศึกษาหาแนวทางลดผลกระทบโดยสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ 5 ท่าน และระยะที่ 2 การพัฒนาและการทดลองใช้หลักสูตรฝึกอบรมกับนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา จำนวน 25 คน ได้มาจากการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ หลักสูตรฝึกอบรม แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์จากการฝึกอบรม แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ ส่วนสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ คะแนนเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า 1. พฤติกรรมและผลกระทบการใช้เครือข่ายสังคมของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพาในภาพรวมอยู่ในระดับมากและแนวทางลดผลกระทบของการใช้เครือข่ายสังคม คือ ควรมีการให้ความรู้และด้านความปลอดภัยของข้อมูลบนโลกไซเบอร์และควรจัดการฝึกอบรมเกี่ยวกับการใช้สื่อสังคมอย่างปลอดภัย 2. หลักสูตรการฝึกอบรมเพื่อลดผลกระทบการใช้เครือข่ายสังคมของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา มีองค์ประกอบดังนี้ หลักการ จุดมุ่งหมาย จุดประสงค์การเรียนรู้ ขอบข่ายเนื้อหาสาระของหลักสูตร แนวทางจัดกิจกรรมการฝึกอบรมและการวัดและประเมินผล มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย = 4.76, SD = 0.71) 3. คะแนนวัดผลสัมฤทธิ์หลังการฝึกอบรมสูงกว่าคะแนนก่อนการฝึกอบรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4. ผลการศึกษาความพึงพอใจต่อหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อลดผลกระทบการใช้เครือข่ายสังคมของ นิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา พบว่า ในภาพรวมผู้เข้ารับการฝึกอบรมมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย = 3.95, SD = 0.63)