Abstract:
ประเทศภูฏานมีจำนวนผู้เป็นเบาหวานที่ควบคุมน้ำตาลไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ในขณะที่ข้อมูลการจัดการตนเองของผู้เป็นเบาหวานกลุ่มนี้มีจำกัด การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการตนเองและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการจัดการตนเองของชาวภูฏานที่ป็นเบาหวานชนิดที่ 2 คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีสุ่มอย่างง่าย ได้ผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 จำนวน 105 ราย ที่มารับการรักษาที่คลินิกเบาหวาน ณ Jigme Dorji Wangchuck National Referral Hospital, Bhutan เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามการจัดการตนเองของผู้เป็นเบาหวาน แบบสอบถามความรอบรู้ทางสุขภาพ แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม และแบบวัดความทุกข์จากเบาหวาน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนาและการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยการจัดการตนเองเท่ากับ 7.6 (SD = 1.03) ปัจจัย การรับรู้สมรรถนะแห่งตน ความรอบรู้ด้านสุขภาพ การสนับสนุนทางสังคม และ ความทุกข์จากเบาหวาน ร่วมกันทำนายการจัดการตนเองของผู้เป็นเบาหวานได้ร้อยละ 17.6 โดยการรับรู้สมรรถนะแห่งตนเป็นปัจจัยเดียวที่สามารถทำนายการจัดการตนเองได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (β = .277, p = .015) ผลการศึกษาครั้งนี้ ใช้เป็นหลักฐานเชิงประจักษ์สำหรับบุคลากรทางสุขภาพในการพัฒนาโปรแกรมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนเพื่อส่งเสริมการจัดการตนเองในผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2
