ผลของการให้พืชวงศ์ถั่วต่อสมรรถนะการผลิตของแพะเนื้อ

สุปรีณา ศรีใสคำ

dc.contributor.author	สุปรีณา ศรีใสคำ
dc.contributor.other	มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว. คณะเทคโนโลยีการเกษตร
dc.date.accessioned	2020-04-06T04:42:20Z
dc.date.available	2020-04-06T04:42:20Z
dc.date.issued	2562
dc.identifier.uri	http://dspace.lib.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/3851
dc.description.abstract	การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อคัดเลือกชนิดถั่วอาหารสัตว์ที่สามารถปรับตัวให้ผลผลิตได้ดีในจังหวัดสระแก้ว ที่มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว อ.วัฒนานคร จ.สระแก้ว ระหว่างเดือน ตุลาคม 2561 ถึง กรกฎาคม 2562 เพื่อใช้เป็นพืชอาหารสัตว์ทางเลือกแก่กลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงแพะ จัดการทดลองแบบแฟกทอเรียลในแผนการทดลองแบบสุ่มในบลอคสมบูรณ์ ปัจจัยถั่วอาหารสัตว์ 3 ชนิดประกอบด้วย ถั่วอัลฟัลฟ่า (Medicago sativa) ถั่วฮามาต้า (Stylosanthes hamata cv. Verano) และถั่วท่าพระสไตโล (Stylosanthes guianensis cv. Tha pra stylo) และปัจจัยอายุการตัด 4 ระยะคือ 30 45 60 และ 75 วัน ผลการทดลอง พบว่า ถั่วท่าพระสไตโลให้ค่าเฉลี่ยความสูง ผลผลิตน้ำหนักรวมต่อพื้นที่ น้ำหนักสดต่อต้น และน้ำหนักแห้งต่อต้น มากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) อายุการตัด 60 วันมีค่าผลผลิตมากที่สุดเท่ากับ 5,497 กิโลกรัมต่อไร่ แต่ไม่มีความแตกต่างทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับการตัดที่อายุ 30, 45 และ 75 วัน อายุการตัดที่ 75 วัน ให้ค่าเฉลี่ยความสูง น้ำหนักสดต่อต้น และน้ำหนักแห้งต่อต้น มากที่สุดในถั่วอาหารสัตว์ทุกชนิดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) ปัจจัยชนิดของถั่วอาหารสัตว์และปัจจัยอายุการตัดที่มีความแตกต่างกันส่งผลให้มีค่าองค์ประกอบทางเคมีในทุกลักษณะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) ยกเว้นค่าวัตถุแห้ง (DM) ที่มีความแตกต่างกันจากปัจจัยอายุการตัดเท่านั้น นอกจากนี้ยังพบว่ามีปฏิสัมพันธ์ระหว่างชนิดถั่วอาหารสัตว์และอายุการตัดในทุกลักษณะขององค์ประกอบทางเคมีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.01) แสดงให้เห็นว่า ถั่วอาหารสัตว์แต่ละชนิดมีการตอบสนองต่ออายุการตัดที่เพิ่มขึ้นไม่เท่ากัน โดยองค์ประกอบทางเคมีที่มีค่าลดลงเมื่ออายุการตัดเพิ่มขึ้น คือ ปริมาณโปรตีน (CP) เถ้า (Ash) วัตถุแห้ง (DM) และแทนนิน (Tannin) ในขณะที่องค์ประกอบทางเคมีอื่น ๆ มีค่าเพิ่มขึ้นตามอายุการตัดที่เพิ่มขึ้น	th_TH
dc.description.sponsorship	งานวิจัยนี้ได้รับทุนสนับสนุนการวิจัยจากงบประมาณเงินรายได้จากเงินอุดหนุนรัฐบาล (งบประมาณแผ่นดิน) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562	th_TH
dc.language.iso	th	th_TH
dc.publisher	คณะเทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว	th_TH
dc.subject	อาหารสัตว์	th_TH
dc.subject	ถั่ว	th_TH
dc.subject	สาขาเกษตรศาสตร์และชีววิทยา	th_TH
dc.title	ผลของการให้พืชวงศ์ถั่วต่อสมรรถนะการผลิตของแพะเนื้อ	th_TH
dc.title.alternative	Effects of feeding Leguminosae on productive performance in meat goat	en
dc.type	Research	th_TH
dc.author.email	supreena.sr@buu.ac.th	th_TH
dc.year	2562	th_TH
dc.description.abstractalternative	The purpose of this study was to select the types of legume forage that can be adapted to produce well in Sakaeo province for use as an alternative forage for goat farmers. The experiment was conducted in factorial in randomize complete block design at Burapha University Sakaeo Campus, Watthana Nakhon District, Sakaeo Province during October 2018 to July 2019. Types of legume forages were Alfalfa, Hamata and Tha pra stylo and the 4 cutting ages were 30, 45, 60 and 75 days. The results showed that the average height, total weight per area, the fresh weight per plant and the dry weight per plant of Tha pra stylo were significantly highest (p <0.001). The cutting age at 60 days gave highest the total weight per area (5,497 kg/rai) but there was no statistical difference when compared with cutting age at 30, 45 and 75 days. The cutting age at 75 days gave highest the average height, fresh weight per plant and dry weight per plant in all legume forage types with statistical significance (p <0.001). The different types of legume forage and cutting age factors resulted in different chemical composition (p<0.001) except for dry matter (DM) which there is only a difference from the cutting factor. In addition, it was found that there was a significant interaction between type of legume forage and cutting age in all aspects of the chemical composition (p <0.01). Each type of legume forage has an unequal response to increasing cutting age. The chemical composition that decreased with increasing cutting age were protein content (CP), ash, dry matter (DM) and tannin, while other chemical composition increased with increasing cutting age	en