การแช่แข็งหัวเชื้อสาหร่ายขนาดเล็กสำหรับฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์

ชลี ไพบูลย์กิจกุล; มะลิวัลย์ คุตะโค; รชนิมุข หิรัญสัจจาเลิศ; เบ็ญจมาศ ไพบูลย์กิจกุล

dc.contributor.author	ชลี ไพบูลย์กิจกุล
dc.contributor.author	มะลิวัลย์ คุตะโค
dc.contributor.author	รชนิมุข หิรัญสัจจาเลิศ
dc.contributor.author	เบ็ญจมาศ ไพบูลย์กิจกุล
dc.contributor.other	มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตจันทบุรี. คณะเทคโนโลยีทางทะเล
dc.date.accessioned	2019-05-24T07:50:05Z
dc.date.available	2019-05-24T07:50:05Z
dc.date.issued	2560
dc.identifier.uri	http://dspace.lib.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/3577
dc.description.abstract	การศึกษาครั้งนี้แบ่งออกเป็น 2 การทดลอง การทดลองที่ 1 มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของชนิดสาหร่ายขนาดเล็ก ชนิดสารป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็งต่ออัตราการรอดของเซลล์สาหร่ายขนาดเล็กที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยวิธีการแช่แข็ง ทำการเพาะเลี้ยงสาหร่ายคลอเรลลา คีโตเซอรอส และเตตราเซลมิส ที่ความเค็ม 30 ppt ด้วยอาหารสูตร Cuillard's medium จากนั้นเก็บรวบรวมเซลล์และเติมสารละลายป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็ง 2 ชนิด ได้แก่ กลีเซอรอล และ DMSO ที่ความเข้มข้น 5% นำไปลดอุณหภูมิแล้วนำไปแช่ที่อุณหภูมิ -20 C เป็นเวลา 3 วัน เมื่อครบกำหนดการเก็บรักษาเซลล์สาหร่ายทำการละลาย ล้างเซลล์แล้วนำไปเพาะเลี้ยง ทำการคำนวณอัตราการรอดของสาหร่าย ผลการศึกษาพบว่า มีปฏิกิริยาสัมพันธ์ระหว่างชนิดสาหร่าย และชนิดสารละลายป้องกันการแช่แข็งคลอเรลลา มีอัตรารอดสูงที่สุด เมื่อทำการแช่แข็งด้วยสารละลาย DMSO เมื่อพิจารณาการเก็บสาหร่ายแช่แข็งด้วยสารละลายกลีเซอรอลพบว่า คลอเรลลามีอัตรารอดมากที่สุด รองลงมาได้แก่ เตตราเซลมิส และคีโตเซอรอส ตามลำดับ และเมื่อพิจารณาการเก็บรักษาสาหร่ายแช่แข็งตามชนิดของสาหร่ายพบว่า คลอเรลลาที่เก็บรักษาด้วยสารละลาย DMSO มีอัตรารอดสูงกว่าคลอเรลลาที่เก็บรักษาด้วยสารละลายกลีเซอรอล อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) เตตราเซลมิสที่เก็บรักษาด้วยสารละลายกลีเซอรอล มีอัตรารอดสูงกว่าเตตราเซลมิสที่เก็บรักษาด้วยสารละลาย DMSO อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) ในขณะที่คีโตเซอรอสมีอัตรารอดไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P>0.05) การทดลองที่ 2 การศึกษาความเข้มข้น สารป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็งต่ออัตราการรอดของเซลล์สาหร่ายขนาดเล็กที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยวิธีการแช่แข็ง ทำการเลือกชนิดสารละลายป้องกันการแช่แข็งที่สาหร่ายแต่ละชนิดมีอัตรารอดสูง เลือกสารละลาย DMSO สำหรับสาหร่ายคลอเรลลา และเลือกสารละลายกลีเซอรอลสำหรับเตตราเซลมิส และคีโตเซอรอส ศึกษาความเข้มข้นของสารละลายป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข้งที่เหมาะสม ทำการเปลี่ยนระดับความเข้มข้นของสารละลายป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็ง 2 ระดับ คือ 5 และ 10% ทำการทดลองเก็บข้อมูล และวิเคราะห์ผลการทดลองเหมือนการทดลองที่ 1 ผลการศึกษาพบว่าคลอเรลลาที่เก็บรักศสเซลล์ด้วยสารละลาย DMSO ที่ระดับความเข้มข้น 5% มีอัตรารอดของเซลล์สาหร่ายสูงกว่าการเก็บรักาเซลล์ที่ระดับ 10% อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) เตตราเซลมิสที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยสารละลายกลีเซอรอลที่ระดับความเข้มข้น 5% มีอัตรารอดของเซลล์สาหร่ายมากกว่าการเก็บรักษาเซลล์ที่ระดับ 10% อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) คีโตเซอรอสที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยสารละลายกลีเซอรอลที่ระดับความเข้มข้น 5 และ 10% มีอัตรารอดไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P>0.05)	th
dc.description.sponsorship	โครงการวิจัยประเภทงบประมาณเงินรายได้จากเงินอุดหนุนรัฐบาล (งบประมาณแผ่นดิน) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2559	th_TH
dc.language.iso	th	th_TH
dc.publisher	คณะเทคโนโลยีทางทะเล มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตจันทบุรี	th_TH
dc.subject	สาหร่ายน้ำจืด -- เชื้อพันธุ์ -- การเก็บและรักษาโดยการแช่แข็ง	th_TH
dc.subject	สาหร่ายขนาดเล็ก	th_TH
dc.subject	สาหร่ายขนาดเล็ก -- การเพาะเลี้ยงและอาหารเลี้ยงเชื้อ	th_TH
dc.subject	คลอเรลลา -- การเพาะเลี้ยงและอาหารเลี้ยงเชื้อ	th_TH
dc.subject	สาขาเกษตรศาสตร์และชีววิทยา	th_TH
dc.title	การแช่แข็งหัวเชื้อสาหร่ายขนาดเล็กสำหรับฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์	th_TH
dc.title.alternative	Microalgae stock cryopreservation for hatchery	th_TH
dc.type	Research	th_TH
dc.author.email	pchalee@buu.ac.th
dc.author.email	maliwan@buu.ac.th
dc.author.email	rachanimuk@buu.ac.th
dc.author.email	benjamas@buu.ac.th
dc.year	2560	th_TH
dc.description.abstractalternative	This study had two experiments. The first experiment was to investigate the effect of algal species and cryoprotectant on the viability of cryopreservation. Three microalgae including Chlorella sp., Chaetoceros sp. and Tetraselmis sp. were cultured with 30 ppt Guillard's medium. The microalgal cell was collected, and 5% of two cryoprotectants consisting of dimethyl sulfoxide (DMSO), and glycerol was added. Then, the temperature of the sample was ewduced and freeze at 20 degree Celsius for three days. The microalgae were thawed and washed the cells when due to storage time. The recovery microalgae were cultured and calculated the viability of the cell. The result showed the interaction between algal species and cryoprotectant. Chlorella preserved with DMSO was the highest viability rate. Chlorella was the greatest viability rate and the next was Tetraselmis and Chaetoceros when preserved microalgae with glycerol. When considering as species of microalgae, Chlorella preserved with DMSO had significantly higher viability rate (P<0.05) than those preserved with glycerol. Tetraselmis preserved with glycerol had significantly greater viability reat (P<0.05) than those preserved with DMSO. The viability rate of Chaetoceros was not significantly diffrent when preserved in both solutions. The second experiment examined the concentration of cryoprotectant on viability rate of cryopreservation. The cryoprotectant type in each microalga that had the highest viability rate was select. DMSO was used for Chlorella and glycerol was adopted for Tetraselmis and Chaetoceros. Two lecels of cryopretectant, 5 and 10 percent had applied. The experiment operation, data collection, and data analysis followed by the first experiment. The result illustrated that Chlorella and Tetraselmis that preserved with 5 percent DMSO and glycerol, respectively, had significantly larger viability rate (P<0.05) than those preserved with 10 percent cryoprotectants. Chaetoceros preserved with 5 and 10 percent glycerol were not significantly different (P<0.05)	en