การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างค่าดัชนีมวลกาย ค่าดัชนีความสูงของโค้งฝ่าเท้า และการทรงตัวในผู้สูงอายุ

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างค่าดัชนีมวลกาย ค่าดัชนีความสูงของโค้งฝ่าเท้า และการทรงตัวในผู้สูงอายุ ผู้เข้าร่วมการวิจัยเป็นผู้สูงอายุที่มีอายุระหว่าง 60-69 ปี จำนวน 296 คน ผู้เข้าร่วมการวิจัยได้รับการวัดส่วนสูงและชั่งน้ำหนักเพื่อหาค่าดัชนีมวลกาย (BMI) วัดค่าดัชนีความสูงของโค้งฝ่าเท้า (AHI) โดยใช้เครื่องมือวัดความสูงของโค้งฝ่าเท้า (AHIMD) ขณะนั่ง (ลงน้ำหนักร้อยละ ๑๐ ของน้ำหนักตัว) ขณะยืน (ลงน้ำหนักร้อยละ 50 ของน้ำหนักตัว) และขณะยืนขาเดียว (ลงน้ำหนักร้อยละ 90 ของน้ำหนักตัว) และทดสอบการทรงตัวโดยการยืนขาเดียว (Unipedal stance test) ทั้งขณะลืมตาและหลับตาดัชนีมวลกายมีความสัมพันธ์แบบแปรผันตามกับดัชนีความสูงของโค้งฝ่าเท้าซ้ายและขวาเมื่อลงน้ำหนักร้อยละ 10 ของน้ำหนักตัว แต่ดัชนีมวลกายมีความสัมพันธ์แบบผกผันกับการทรงตัวขณะลืมตา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การทรงตัวขณะลืมตามีความสัมพันธ์แบบแปรผันตามกับดัชนีความสูงของโค้งฝ่าเท้าขวาเมื่อลงน้ำหนักร้อยละ 90 ของน้ำหนักตัวอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และการทรงตัวขณะหลับตามีความสัมพันธ์แบบแปรผันตามกับดัชนีความสูงของโค้งฝ่าเท้าซ้ายเมื่อลงน้ำหนักร้อยละ 50 และ 90 ของน้ำหนักตัว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าในผู้สูงอายุที่มีอายุระหว่าง 60-69 ปี ดัชนีมวลกาย ดัชนีความสูงของโค้งฝ่าเท้า และการทรงตัว มีความสัมพันธ์กัน