ผลการใช้บทเรียนการศึกษานอกสถานที่เสมือนจริงที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนิสิตระดับปริญญาตรี สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา ที่มีบุคลิกภาพแตกต่างกัน

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาบทเรียนการศึกษานอกสถานที่เสมือนจริง เรื่อง การใช้แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้สำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษาให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน The 90/90 Standard 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยบทเรียนการศึกษานอกสถานที่เสมือนจริงของนิสิตระดับปริญญาตรี สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา 3) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนิสิตระดับปริญญาตรี สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษาที่มีบุคลิกภาพแบบเก็บตัวและแบบแสดงตัว กลุ่มตัวอย่าง คือ นิสิตระดับปริญญาตรีสาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ได้มาจากการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 83 คน เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วย บทเรียนการศึกษานอกสถานที่เสมือนจริง แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบวัดบุคลิกภาพ MPI วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-testdependent) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมแบบทางเดียว (One-way ANCOVA) ผลการวิจัยพบว่า 1) บทเรียนการศึกษานอกสถานที่เสมือนจริง เรื่อง การใช้แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้มีประสิทธิภาพเท่ากับ 90.27/93.33 เป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐาน The 90/ 90 Standard 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนด้วยบทเรียนการศึกษานอกสถานที่เสมือนจริง สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) นิสิตระดับปริญญาตรี สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษาที่มีบุคลิกภาพแบบเก็บตัวที่เรียนจากบทเรียนการศึกษานอกสถานที่เสมือนจริง มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่านิสิตที่มีบุคลิกภาพแบบแสดงตัวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05